Γεια σου Κόσμε ! από την Ελένη Περρίκου

EEEEE Κόσμε γειά σου!! Κοίτα γύρω σου, κοίτα λίγο πιο μακριά, είμαι εδώ! Με βλέπεις; Φοράω ρούχα λερωμένα, σκισμένα, έχω να φάω κανονικό φαγητό μήνες τώρα και για να πιω λίγο νερό περπατάω δεκαπέντε χιλιόμετρα την ημέρα. Δεν πάω σχολείο, είναι ακόμα πιο μακριά από το νερό και τα πόδια μου ματώνουν στις πέτρες γιατί δεν έχω παπούτσια.

Η μέρα μου δύστυχη και μίζερη , η μαμά μου δεν γελάει ποτέ, και περνάει η ζωή μου και κάπου κάπου αισθάνομαι έτσι απλά λίγη χαρά σαν φυσικό όπλο του εαυτού μου ενάντια στην δυστυχία. Όλοι φεύγουν και πάντα μου αφήνουν , φρούδα τελικά ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Περνάνε όμως οι μέρες και τίποτα δεν αλλάζει.

Παρέα, φαγητό και λίγη ζωή με ένα δυο χαμόγελα παραπάνω θέλω. Γιατί δεν μου τα δίνετε; Τόσο πολύ κοστίζουν; Λίγο να δω την μαμά μου να γελάει, βαρέθηκα την θλίψη, βαρέθηκα να ζω στα όρια, βαρέθηκα τον μαύρο βυθό, πάρτε με από εδώ , να δω λίγο τι πάει να πει να ζεις έστω και για λίγο!

Το βράδυ που θα κοιμηθώ θα κάνω μια ευχή στο πρώτο πεφταστέρι , να αλλάξει κάποτε η μοίρα μου και να ανθίσουν τα λουλούδια της ψυχής μου. Ως τότε σας χαρίζω το τελευταίο απόθεμα χαράς που μου έχει μείνει , τίποτα παραπάνω από ένα αληθινό χαμόγελο! Αυτό έχω.

Ελένη Περρίκου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σαν απολογία - Από τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο

Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο καθώς κάθε μήνα βλέπαμε μία τουλάχιστον παράσταση. Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου. Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή....

Berlin Berlin από την Μαρία Παπαθεοδώρου

Αφού αιωρήθηκε το αεροπλάνο τρέχοντας επί τρεις περίπου ώρες στον ανέφελο και φιλόξενο ουρανό εκείνης της ημέρας, προσγειώθηκε απαλά στην πίστα του πτωχού πλην τίμιου και φθηνότερου αεροδρομίου Sch ö nefeld , που παλαιότερα εξυπηρετούσε την πρωτεύουσα της τότε Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Αφού πίνω με βουλιμία έναν γερμανικό καφέ, τον παραγγέλνεις έτσι απλά, «einen Kaffee bitte » και καπνίζω με μεγάλη ευχαρίστηση ένα πολυπόθητο τσιγάρο, επιβιβάζομαι στην S - Bahn , ας το πούμε στα ελληνικά Προαστιακό, για να μετεπιβιβαστώ μετά από καμμιά δεκαπενταριά στάσεις στην U - Bahn , μετρό κατά το ελληνικότερον. Μετά από κάμποση ώρα βγαίνω στην επιφάνεια της γης και με καλοσορίζει μια μικρή τρίγωνη πλατεία που σφύζει από χαρούμενη ζωή, ήχους από γνωστές χιλιοακουσμένες μουσικές, καπνούς κι αρώματα από καλοψημένο γύρο. Αχ πατρίδα μου γλυκιά, σκέφτομαι, γιατί ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει, ότι ο πιτόγυρος στο Βερολίνο είναι μια τουρκική υπόθεση και διόλου ελληνική. Χορτάτη, ξεδιψασ...

«Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ» από τον συγγραφέα Μιχάλη Γριβέα

Είμαι ένα βιβλίο, ένα βιβλίο που μιλάει! Είμαι Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ. Αν με κρατήσεις στα χέρια σου, ετοιμάσου να διαβείς δύσβατα μονοπάτια δύο ιστοριών. Η Σίλα Τάντ, μια σκληροτράχηλη Αμερικανίδα πεζοναύτης και ο Αριστοκλής Ναπλωτάς, ένας Έλληνας ιστορικός που κυνηγά το αρχέγονο μυστικό της Ατλαντίδας, είναι οι φωνές μου. Δεν πρόκειται για καρικατούρες θεωριών αλλά για χαρακτήρες βαθιά αντιφατικούς. Τους συνδέει ένας έρωτας που δεν είναι ρομάντζο αλλά έκρηξη. Είναι σύγκρουση ηπείρων και πολιτισμών. Μια μοιραία ένωση που γεννά και καταστρέφει ταυτόχρονα. Θα ταξιδέψεις μαζί τους στη Σαντορίνη, στον Τάραντα της Ιταλίας, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, στις Συρακούσες της Σικελίας. στο Ιράκ, στην Κυρήνη της Λιβύης, στην Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. ακόμα και La Venta του Μεξικού. Όσο και αν το περιμένεις όμως δεν βρεις που βρίσκεται τελικά η περιβόητη Ατλαντίδα. Προς μεγάλη σου έκπληξη μπορεί να ανακαλύψεις ότι το σωστό ερώτημα δεν είναι το που αλλά το πότε! Ότι ο Πλάτωνας μπορεί να ...

Writing Spots

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου