Γεια σου Κόσμε ! από την Ελένη Περρίκου

EEEEE Κόσμε γειά σου!! Κοίτα γύρω σου, κοίτα λίγο πιο μακριά, είμαι εδώ! Με βλέπεις; Φοράω ρούχα λερωμένα, σκισμένα, έχω να φάω κανονικό φαγητό μήνες τώρα και για να πιω λίγο νερό περπατάω δεκαπέντε χιλιόμετρα την ημέρα. Δεν πάω σχολείο, είναι ακόμα πιο μακριά από το νερό και τα πόδια μου ματώνουν στις πέτρες  γιατί δεν έχω παπούτσια.

Η μέρα μου δύστυχη και μίζερη , η μαμά μου δεν γελάει ποτέ, και περνάει η ζωή μου και κάπου κάπου αισθάνομαι έτσι απλά λίγη χαρά σαν φυσικό όπλο του εαυτού μου ενάντια στην δυστυχία. Όλοι φεύγουν και πάντα μου αφήνουν , φρούδα τελικά ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Περνάνε όμως οι μέρες και τίποτα δεν αλλάζει. 

Παρέα, φαγητό και λίγη ζωή με ένα δυο χαμόγελα παραπάνω θέλω. Γιατί δεν μου τα δίνετε; Τόσο πολύ κοστίζουν; Λίγο να δω την μαμά μου να γελάει, βαρέθηκα την θλίψη, βαρέθηκα να ζω στα όρια, βαρέθηκα τον μαύρο βυθό, πάρτε με από εδώ , να δω λίγο τι πάει να πει να ζεις έστω και για λίγο!

Το βράδυ που θα κοιμηθώ θα κάνω μια ευχή στο πρώτο πεφταστέρι , να αλλάξει κάποτε η μοίρα μου και να ανθίσουν τα λουλούδια της ψυχής μου. Ως τότε σας χαρίζω το τελευταίο απόθεμα χαράς που μου έχει μείνει , τίποτα παραπάνω από ένα αληθινό χαμόγελο! Αυτό έχω.

Ελένη Περρίκου