Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σαν απολογία - Από τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο

Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο καθώς κάθε μήνα βλέπαμε μία τουλάχιστον παράσταση.

Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου. 

Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή. 

Η τάση μου για την εξιχνίαση της ζωής και των ανθρώπινων χαρακτήρων, δυνάμωνε την ανάγκη μου για την βαθύτερη παρατήρηση του εσωτερικού ψυχικού τους κόσμου. Γεμάτος απορία για όλα έγινα το μέσον αποκωδικοποίησης και καταγραφέας των ιστορικών και μη γεγονότων της κοινωνίας. Μεγάλο ενδιαφέρον που εξιτάρει κάθε μου σκέψη είναι το χτίσιμο των διαφορετικών χαρακτήρων. Τους δημιουργώ ενδυόμενος το αιθερικό ένδυμα τους και τους βάζω στις προσωπικές μου ιστορίες. 

Η ενδοσκόπηση στους διανοητικούς και συναισθηματικούς κόσμους του ανθρώπου, στον έσω και έξω κόσμο του, στο πως φαίνεται και πως αισθάνεται, είναι ένα μαγικό ταξίδι που προσφέρει ανεπανάληπτες στιγμές στην πνευματική δημιουργία. Με τη συγγραφή περνάω από το ατομικό στο συλλογικό. Ένα μοίρασμα που με φέρνει πιο κοντά στον πάσχοντα άνθρωπο. Μέσα από την πρόζα αφουγκράζομαι την όποια εποχή, τωρινή η περασμένη, τους ανθρώπους, τις πράξεις, τους πόθους και τις επιδιώξεις τους. Ταυτίζομαι μαζί τους και μοιράζομαι τις αλήθειες τους. Έτσι με έναν μαγικό τρόπο -δώρο ακριβό της λογοτεχνίας-, οι ήρωες που εγώ δημιουργώ αποκτούν υπόσταση σε έναν κόσμο απολύτως δυνητικό, πλήρη από την επίφαση μια πραγματικότητας που ζωντανεύει ένα μυθικό σύμπαν στο χαρτί.

Γράφω γιατί θέλω να μιλήσω με ειλικρίνεια για όλα. Να επικοινωνήσω και να μοιραστώ αντιλήψεις, εντυπώσεις, αλήθειες, πεποιθήσεις συναισθήματα.

Γράφω γιατί με αυτό τον τρόπο βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω για εμάς. Να αποκαλύψω λεπτομέρειες και πιθανών άγνωστες πτυχές περιστατικών που δεν θα μπορούσαν με τον προφορικό λόγο να βγουν στο φως.

Γράφω γιατί στο γραπτό λόγο εκφράζομαι με περισσότερη σαφήνεια. Τα προφορικά

λόγια δεν μένουν..

Γράφω γιατί ίσως είμαι γεμάτος λέξεις και βρίσκω ευκαιρία να τις βάλω σε μια σειρά.

Γιατί, μου αρέσει το γράψιμο και αισθάνομαι τέλεια όταν μοιράζομαι λόγια και ιδέες

με τους άλλους.

Όλα αυτά λοιπόν που βγαίνουν από μέσα μου είναι μια δημιουργία. Είναι μια μαγεία. Είναι η μαγική τρέλα της δημιουργίας. Το γράψιμο είναι το μέσο που ταξιδεύει νοητικά τη ζωή μας. Είναι ένα όμορφο ταξίδι στο ανεξερεύνητο μεγαλείο ενός φανταστικού κόσμου που παίρνει σάρκα και οστά μέσα στις σελίδες.

Η αφοσίωση και η αγάπη μου για το γράψιμο ανταμείβει κάθε συναίσθημα, γίνεται ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στη ζωή μου. Κατέχει πρωταρχική αξία ανάμεσα στις χαρές, τις δοκιμασίες και τις απογοητεύσεις μου. Είναι η γαλήνη της δημιουργίας, η θεραπεία της ψυχής από την καθημερινότητα. Πάντα εκτιμούσα ότι μου έφερνε η ζωή και νιώθω άπλετη ευγνωμοσύνη για τα καλά που μου χάρισε και συνεχίζει πάντα να είναι απλόχερη μαζί μου. Ειδικά για τη αμέριστη λογική σκέψη που μου παρέχει τη ικανότητα να την μοιράζομαι με τους αναγνώστες μου και να μου δίνει δύναμη εσωτερική να αντέχω τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες μου· κι ενίοτε τις σκοτεινές στιγμές μου.

Βιογραφικό

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. αποφοιτά από αγγλική σχολή
λογοτεχνίας “awarded by the writing school” και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση,
θέατρο και λογοτεχνία.

Έξη θεατρικά έργα του έχουν ανεβεί σε θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία.
Εχουν εκδοθεί συνολικά 33 βιβλία. 19 μυθιστορήματα ενηλίκων και 14 παιδικά βιβλία.

Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της
Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007.

Τελευταία μυθιστορήματα του είναι: «Πίστη και Περηφάνια» «Παράτα με» «Κραυγές
γυναικών – Τροία μου». Ραδιοφωνικός παραγωγός στο Greek news and Radio
Florida.


 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ήρα Παπαποστόλου, Συγγραφέας και Ιστορικός Τέχνης

Με την Ήρα έχω τη χαρά να τη γνωρίζω από την περίοδο των σχολικών μας χρόνων. Στο ενδιάμεσο χαθήκαμε όπως γίνεται συνήθως με τους περισσότερους συμμαθητές. Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν ξανά κατά την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών τον Οκτώβρη του 2023. Αν και σε αντίπαλες παρατάξεις, η χαρά μου ήταν μεγάλη που την συνάντησα ξανά, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, γνωρίζοντας ότι ασχολείται επαγγελματικά πλέον με την συγγραφή και γενικότερα την τέχνη ως επαγγελματίας ιστορικός τέχνης. Συνέπεσε με την δική μου ενασχόληση και αγάπη τα τελευταία χρόνια για την συγγραφή αλλά την διόρθωση και λογοτεχνική επιμέλεια. Τα κοινά ενδιαφέροντά μας πολλά, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση, σκέφτηκα, αυτή την φορά να χαθούμε. Την προσέγγισα και ανταποκρίθηκε με χαρά, συζητήσαμε πάρα πολλά μετά από τόσα χρόνια αλλά και για αυτά που η κάθε μία θέλει να κάνει με κοινό παρονομαστή την τέχνη.       Θα σας παρουσιάσω την Ήρα Παπαποστόλου, αν και πολλοί από εσάς μπορεί ήδη να την γ...

Ταξίδι στην Κεράλα της Ινδίας για ένα γάμο της Ευτυχίας Σταματέλου

Ξυπνώ από το θόρυβο του ανεμιστήρα, οι άλλες κοιμούνται ακόμα. Ανοίγω την πόρτα της καλύβας που βγάζει στο ταρατσάκι, η καλύβα αναφερόταν στην πρόσκληση ως fisherman villa και η στιγμή δικαιώνει το όνομα. Με χτυπάει στη μούρη 40 βαθμών ζέστη τροπική και αφόρητη υγρασία, το ταρατσάκι είναι στερεωμένο με καλάμια μέσα στη λιμνοθάλασσα. Εδώ τα λένε backwaters, δηλαδή κανάλια, είναι νερά εντός ζούγκλας, αληθινής ζούγκλας, αυτή είναι η διαμονή μας. Αργά νωχελικά, όπως όλα εδώ (βρισκόμαστε κοντά στη γραμμή του ισημερινού), πλησιάζει μια πιρόγα με ψαρά που φοράει, όπως όλοι οι άντρες στην Κεράλα, τυλιγμένη λινή πετσέτα στη μέση και από πάνω ευρωπαϊκό πουκαμισάκι. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει βρακί από κάτω και τον παρακαλώ να κοντοσταθεί να φωτογραφίσω. Το βλέμμα μου γυρίζει περιφερειακά της λιμνοθάλασσας. Έτσι θα όριζα τη λέξη ησυχία, τα νερά είναι ακίνητα, τριγύρω βλάστηση τροπική, πανύψηλα φοινικόδεντρα και μπανανιές, βοκαμβίλιες, μανόλιες και το τοπικό τους δέντρο jackfruit (artocarpus heteroph...