Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ» από τον συγγραφέα Μιχάλη Γριβέα

 

Είμαι ένα βιβλίο, ένα βιβλίο που μιλάει! Είμαι Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ. 

Αν με κρατήσεις στα χέρια σου, ετοιμάσου να διαβείς δύσβατα μονοπάτια δύο ιστοριών. Η Σίλα Τάντ, μια σκληροτράχηλη Αμερικανίδα πεζοναύτης και ο Αριστοκλής Ναπλωτάς, ένας Έλληνας ιστορικός που κυνηγά το αρχέγονο μυστικό της Ατλαντίδας, είναι οι φωνές μου. Δεν πρόκειται για καρικατούρες θεωριών αλλά για χαρακτήρες βαθιά αντιφατικούς. Τους συνδέει ένας έρωτας που δεν είναι ρομάντζο αλλά έκρηξη. Είναι σύγκρουση ηπείρων και πολιτισμών. Μια μοιραία ένωση που γεννά και καταστρέφει ταυτόχρονα.

Θα ταξιδέψεις μαζί τους στη Σαντορίνη, στον Τάραντα της Ιταλίας, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, στις Συρακούσες της Σικελίας. στο Ιράκ, στην Κυρήνη της Λιβύης, στην Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. ακόμα και La Venta του Μεξικού. Όσο και αν το περιμένεις όμως δεν βρεις που βρίσκεται τελικά η περιβόητη Ατλαντίδα. Προς μεγάλη σου έκπληξη μπορεί να ανακαλύψεις ότι το σωστό ερώτημα δεν είναι το που αλλά το πότε! Ότι ο Πλάτωνας μπορεί να μην έγραψε τον μύθο της Ατλαντίδας για την αρχαία αλλά για την μελλοντική εποχή, την δική μας εποχή! Τις μέρες μας που σπαράσσονται από πολέμους οι οποίοι απειλούν να εξελιχθούν σε παγκόσμιους. Τη βία σηκώνει κεφάλι και δηλητηριάζει ακόμα και τις τρυφερές ψυχές των παιδιών. Την βαρβαρότητα, το ρατσισμό και τον άκρατο επεκτατισμό των απανταχού ισχυρών.

Δεν γεννήθηκα λοιπόν σαν μια παλιά ιστορία που διαβάζεται με ελαφριά καρδιά. Είμαι κραυγή, κατάρα, προφητεία. Μια φιλοσοφική μυθοπλασία, υφαντή από βία, έρωτα και όνειρα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν έρχομαι να σε νανουρίσω, έρχομαι να σε ταράξω!

Πέντε πνιγμοί που θα συναντήσεις μέσα μου είναι μυθιστορηματικοί κόμβοι, σημεία θραύσης και αποκάλυψης. Στιγμές που κάτι πεθαίνει και κάτι άλλο αναδύεται. Κάποιοι με είπαν πολιτικό μυθιστόρημα. Άλλοι με φώναξαν ερωτική τραγωδία και άλλοι φιλοσοφική αλληγορία. Εγώ δεν τους άκουσα. Είμαι όλα και τίποτα απ’ αυτά. Δικαίως όμως με χαρακτηρίζουν τολμηρό. Γιατί πράγματι, δεν φοβάμαι τη σύγκρουση, ούτε το υπαρξιακό ρίγος. Γεννήθηκα από τον μαγικό ρεαλισμό, αλλά ασπάστηκα και τον «σκληρό κοινωνικό ρεαλισμό» Μιλάω με ένα καινοτόμο λογοτεχνικό ύφος. Μια γλώσσα ωμή αλλά λυρική, κοινωνικά αιχμηρή και μεταφυσική.

Φίλε αναγνώστη μη με πάρεις απλά για τις διακοπές σου. Δεν θα σε χαλαρώσω… Θα σε βυθίσω – για να σε ανασύρω. Είμαι ένα έργο που σμίγει την οργή της εποχής μας με την ανατριχίλα του υπερβατικού. Κι αν αυτό ζητάς από τη λογοτεχνία, τότε ναι… Είμαι ένα βιβλίο για σένα.

Βιογραφικό

Ο Μιχάλης Γριβέας του Κωνσταντίνου είναι Έλληνας συγγραφέας, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.), της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) και του Pen Greece. Γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την Μανίνα Μπαζαίου και πατέρας του Κωνσταντίνου και της Χρυσάνθης. Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Εργάστηκε ως μελετητής Τοπογράφος μηχανικός – χωροτάκτης. Δραστηριοποιήθηκε κοινωνικά από φοιτητής μέχρι σήμερα.

Έχουν εκδοθεί 7 ατομικά βιβλία του (5 μυθιστορήματα, 1 νουβέλα & 1 συλλογή διηγημάτων) και 4 συλλογικά βιβλία στα οποία συμμετέχει με διηγήματά του.  Τα πρώτα χρόνια της συγγραφικής του πορείας έλαβε μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς αποσπώντας 11 διακρίσεις (4 Ά βραβεία) για ισάριθμα έργα του του (2 μυθιστορήματα, 2 νουβέλες & 7 διηγήματα). Το επόμενο διάστημα σταμάτησε να διαγωνίζεται και λαμβάνει πλέον μέρος ως κριτής σε αρκετούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ένα διήγημά του έχει γίνει Ραδιοφωνικό Audio.  Έχει 4 θεατροποιήσεις λογοτεχνικών έργων του με βάσει διηγήματα ή αποσπάσματα βιβλίων του.

Ατομική εργογραφία:

1. «Η προφητεία της Ατλαντίδας» μυθιστόρημα, 2024, εκδοτικός οίκος «ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ».

2. «Φάρος Σκιών» νουβέλα, 2022, εκδοτικός οίκος «ΕΛΚΥΣΤΗΣ».

3. «Λίλιθ και Λασθινία» μυθιστόρημα, 2020, εκδοτικός οίκος «ΕΛΚΥΣΤΗΣ».

4. «Ανελκύστε τη Σελήνη», συλλογή διηγημάτων, 2019, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».

Δεύτερη έκδοση 2021, εκδοτικός οίκος «ΑΤΤΙΚΟΣ»

5. «Άκρον», μυθιστόρημα, 2016, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».

6. «Ο θεός της ρουλέτας», μυθιστόρημα, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ» 2015. Δεύτερη

έκδοση 2018, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».

7. «Η γυάλα», μυθιστόρημα, 2014, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».










Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σαν απολογία - Από τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο

Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο καθώς κάθε μήνα βλέπαμε μία τουλάχιστον παράσταση. Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου.  Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή....

Berlin Berlin από την Μαρία Παπαθεοδώρου

Αφού αιωρήθηκε το αεροπλάνο τρέχοντας επί τρεις περίπου ώρες στον ανέφελο και φιλόξενο ουρανό εκείνης της ημέρας, προσγειώθηκε απαλά στην πίστα του πτωχού πλην τίμιου και φθηνότερου αεροδρομίου Sch ö nefeld , που παλαιότερα εξυπηρετούσε την πρωτεύουσα της τότε Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Αφού πίνω με βουλιμία έναν γερμανικό καφέ, τον παραγγέλνεις έτσι απλά, «einen Kaffee bitte » και καπνίζω με μεγάλη ευχαρίστηση ένα πολυπόθητο τσιγάρο, επιβιβάζομαι στην S - Bahn , ας το πούμε στα ελληνικά Προαστιακό, για να μετεπιβιβαστώ μετά από καμμιά δεκαπενταριά στάσεις στην U - Bahn , μετρό κατά το ελληνικότερον. Μετά από κάμποση ώρα βγαίνω στην επιφάνεια της γης και με καλοσορίζει μια μικρή τρίγωνη πλατεία που σφύζει από χαρούμενη ζωή, ήχους από γνωστές χιλιοακουσμένες μουσικές, καπνούς κι αρώματα από καλοψημένο γύρο. Αχ πατρίδα μου γλυκιά, σκέφτομαι, γιατί ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει, ότι ο πιτόγυρος στο Βερολίνο είναι μια τουρκική υπόθεση και διόλου ελληνική. Χορτάτη, ξεδιψασ...