Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος - Primo Levi

    Ορμώμενη από την χθεσινή ήμερα για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος προσπάθησα να ξεχωρίσω ποιο από όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει με έχει συγκλονίσει. Αυτά είναι δύο. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα τα οποία ακόμα δεν έχω διαβάσει. Το πρώτο το Μαουτχάουζεν του δικού μας Ιάκωβου Καμπανέλλη και το δεύτερο το "Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος" του Ιταλοεβραίου Primo Levi.

Όταν ρωτήθηκε αν μισεί τους Ναζί, η απάντησή του ήταν ότι δεν ήξερε αν τους μισεί, γιατί το μίσος είναι ένα πρωτόγονο συναίσθημα κάτι το οποίο ποτέ δεν τον αντιπροσώπευε.

    Βέβαια η απουσία της κατηγορίας του, δεν σήμαινε ότι τους συγχωρούσε και ούτε είχε σκοπό όσο ζούσε να το κάνει. Όμως πίστευε ότι ο  λόγος του θα είχε μεγαλύτερη βαρύτητα όντας πράος και με καθαρή σκέψη γιατί πίσω από τις αποτελεσματικές επαναστάσεις κρύβονται πράοι άνθρωποι.

Το μίσος επίσης είναι ατομικό συναίσθημα αλλά για αυτό που συνέβη εδώ για την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της παγκόσμιας ιστορίας δεν είναι μόνο ένας υπεύθυνος. Είναι ολόκληρη η κοινωνία. Φταίνε οι προδότες, αυτοί που ήταν ουδέτεροι, αυτοί που ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα, αυτοί που στήριζαν.

    Πόσο άρρωστο είναι να βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να χάνει τα λογικά του από την ταπείνωση και να είσαι παρατηρητής; Πόσο νοσηρό επίσης να προδίδεις τους συνανθρώπους σου για να κερδίσεις την εύνοια των βασανιστών σου;

Δεν θα αναφερθώ στις λεπτομέρειες των βασανιστηρίων που περιγράφει αλλά για αυτό θα σας προτρέψω να διαβάσετε το βιβλίο. 

    Τα λόγια του σύγχρονα τα οποία δυστυχώς ακόμα και σήμερα έχουν τεράστια σημασία. Με άλλη μορφή αλλά η σημασία τους είναι ζωτική, καθοριστική.

Ακόμα αναρωτιόμαστε "Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος", τουλάχιστον για τον εαυτό μου πολλές φορές , αντικρύζοντας καθημερινά το μίσος, κοινωνική αδικία, ρατσισμό, bullying, mobbing, γυναικοκτονίες κλπ εγκλήματα.

"Προς το παρόν θα έλεγα ότι μισώ την κοινωνία". (Primo Levi)

Ελένη Περρίκου