Coco Chanel: "Για να είσαι αναντικατάστατη, οφείλεις να είσαι διαφορετική"

Επειδή πολλά κορίτσια και γυναίκες βλέποντας το καλοκαίρι να έρχεται έχουν το άγχος πώς θα βγουν στην παραλία; Σας απαντώ με το μαγιό σας!! Σας παροτρύνω να διαβάσετε την μικρή βιογραφία που έγραψα της Coco Chanel απευθυνόμενη σε κορίτσια ηλικίας από 8 χρόνων και άνω! Αξίζει να την διαβάσετε και στα παιδιά σας κορίτσια και αγόρια!...είχα και καλή αξιολόγηση από καταξιωμένη συγγραφέα παιδικών βιβλίων!

Κοκό σανέλ όλα τα σώματα είναι σικ!!

Επειδή στην πραγματική ζωή η επιτυχία δεν είναι ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα

και η τύχη έχει ελάχιστη συμμετοχή σε αυτή, σας παροτρύνω να μην τα παρατάτε με

την πρώτη δυσκολία. Μπορεί ένα φτωχό κορίτσι τελικά να πετύχει τα πάντα? Ναι

μπορεί, αρκεί να επιμένει.

Το 1883 στο Σομίρ η φτώχεια βασίλευε, η μαμά μου έφυγε νωρίς από την ζωή και

ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην ανατροφή μου έτσι το

ορφανοτροφείο Ομπαζίν έγινε το σπίτι μου. Όλα εκεί μέσα ήταν μαύρα και άσπρα από

τους τοίχους και τις πόρτες μέχρι τα ρούχα που φορούσαν οι καλόγριες. Η αυστηρότητα

ήταν διάχυτη και δεδομένη. Τίποτα παιδικό δεν υπήρχε αλλά απότομη ενηλικίωση και

δουλειά. Η ραπτική μπήκε στην ζωή μου ως απαραίτητο “προσόν” για να μάθω κι

εγώ μια τέχνη να μπορώ να ζήσω όταν θα έφευγα από εκεί. Δεν λέω ήμουν η καλύτερη

και όλες ζητούσαν την συμβουλή μου...Όμως εγώ ονειρευόμουν να γίνω τραγουδίστρια

και να διαπρέπω σε μεγάλες σκηνές με πολλά φώτα , πολύ κόσμο και αδιάκοπο

χειροκρότημα. Η φωνή μου όμως δεν είχε την ίδια γνώμη και τελικά επιβεβαιώθηκε

και από όλους όσους με άκουγαν!

Αναπόφευκτα η ραπτική έγινε η μοναδική επιλογή και όταν έφυγα από το

Ομπαζίν η εργασία στο ραφείο ήταν απαραίτητη για βιοποριστικούς λόγους πλέον.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι γυναίκες υπέφεραν μέσα στα φορέματα τους είτε

αδύνατες είτε παχουλούλες που θα έπρεπε να φοράν κορσέδες οι οποίοι να είναι τόσο

στενοί που έκοβαν την ανάσα και δεν τους επέτρεπε καμία ελευθερία στην κίνηση παρά

μόνο να στέκονται όρθιες σαν αγάλματα, άντε το πολύ να κάνουν και δέκα βήματα με

το ζόρι. Το να ανέβουν σκάλες ήταν μαρτύριο! Οι άντρες αντιθέτως ανεξαρτήτου

σωματότυπου λεπτοί ή υπέρβαροι έραβαν άνετα και ωραία κοστούμια και φορώντας τα

η αυτοπεποίθησή τους έφτανε στο ζενίθ. Αντλώντας δυναμικότητα από τα καλοραμμένα

και άνετα ρούχα τους ένιωθαν ελεύθεροι σε όλες τις δραστηριότητές τους και γοήτευαν

τις γυναίκες.

Κάπου εκεί ήρθε και ο Ετιέν ντε Μπαλσάν στην ζωή μου ένας πλούσιος πελάτης

και γοητευμένος από την δουλειά μου όπως έλεγε με κάλεσε στην έπαυλή του για να

μείνω όσο καιρό ήθελα. Ήταν εκτροφέας αλόγων και σχεδόν κάθε εβδομάδα

διοργάνωνε πάρτι καλώντας όλους τους πλούσιους φίλους και φίλες του.

Όταν έρχονταν οι πλούσιες φίλες του Ετιέν μαζί με το υπόλοιπο υπηρετικό

προσωπικό κρυβόμασταν στο κάτω παράθυρο της κουζίνας και γελούσαμε με την

εμφάνισή τους. Φορούσαν κάτι άθλια καπέλα που είχαν πάνω βαλσαμωμένα πουλιά,

αποξηραμένους καρπούς και πολύχρωμα φτερά! Πώς ήταν δυνατόν να κουβαλάνε

τόσο βάρος στο κεφάλι τους? Επίσης τα φορέματα τους ήταν τόσο στολισμένα με

πολύτιμες πέτρες, ραμμένα με βαριά υφάσματα που το καθένα θα ζύγιζε τουλάχιστον

δεκαπέντε με είκοσι κιλά! Και όλο αυτό σε συνδυασμό με τους σφιχτούς κορσέδες που

εμπόδιζαν στην αναπνοή έβγαζαν ένα ψεύτικο χαμόγελο ματαιοδοξίας και απελπισίας

ταυτόχρονα.

Μα πώς τους άρεσε όλο αυτό? Γιατί οι γυναίκες πρέπει να φοράνε τέτοια ρούχα και να

ντρέπονται για το σώμα τους ενώ οι άντρες να απολαμβάνουν το προνόμιο της

άνεσης?

Ένα απόγευμα μια φίλη του Ετιέν ενώ προσπαθούσε να ανέβει στο άλογο

τουλάχιστον για μισή ώρα και αφού τα κατάφερε μετά από λίγο ο αέρας της πήρε το

καπέλο και όλα τα στολίδια έφυγαν χιλιόμετρα μακριά. Έτρεξα να την βοηθήσω έπιασα

το καπέλο αλλά ήταν σκέτο! “Σε παρακαλώ κάνε κάτι με το καπέλο μου το πλήρωσα

πολλά χρήματα και τώρα είναι ένα σκέτο ψαθί” μου είπε. Περίμενε της είπα...Έκοψα

δύο κατάλευκες και ανθισμένες ορχιδέες από τους κήπους, βρήκα ένα όμορφο φτερό

από τα παγόνια και με μια σατέν κορδέλα τα στερέωσα στο καπέλο! Όταν το είδε μου

είπε “δεν έχω δει ωραιότερο καπέλο Κοκό! Με τρία στολίδια έφτιαξες αυτό το

αριστούργημα!” Οι υπόλοιπες φίλες θέλανε το ίδιο φυσικά!...Ήταν κάτι διαφορετικό,

απλό, κομψό και ελαφρύ για το κεφάλι!

Εμένα ήδη η διαφορετικότητα στο στύλ μου, το ντύσιμό μου και στον τρόπο

σκέψης φαινόταν παράλογη και ο Ετιέν ντρεπόταν για εμένα. Φορούσα παντελόνια σαν

τους άντρες για να μπορώ να ιππεύω άνετα το άλογό μου, έναν απλό μαύρο φιόγκο στο

κεφάλι και όχι την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, φυσικά όχι τους μισητούς

κορσέδες και όλα αυτά σε μαύρο και άσπρο που ήταν τα αγαπημένα χρώματά μου.

Ο βιομήχανος Μπόι Καπέλ έξυπνος και πρωτοπόρος επιχειρηματίας με

ερωτεύτηκε και το 1912 με βοήθησε να ανοίξω την πρώτη μου μπουτίκ. Τα καπέλα και

τα ρούχα μου είχαν μεγάλη απήχηση στον γυναικείο πληθυσμό διότι αισθάνονταν

άνετες, απελευθερωμένες και κομψές. Εμπνευσμένη από την άνεση και απλότητα της

ανδρικής μόδας στα χρώματα και στα πατρόν τα απλά και σικάτα ρούχα μου έκαναν

τις γυναίκες να αισθάνονται μοναδικές. Βασίλισσες και ντίβες με επισκέπτονταν στην

μπουτίκ και οι παραγγελίες αμέτρητες. Επιτέλους ήμουν πολύ κοντά στο όνειρό μου!!

Κάπου εκεί μετά τον πόλεμο οι γυναίκες άρχισαν να αναζητούν ένα ένδυμα κατάλληλο

για όλες τις ώρες της ημέρας. Το μικρό μαύρο εφαρμοστό φόρεμα απόλυτα θηλυκό

ήταν η λύση! Το πρωί μπορούσαν να το φορέσουν με ένα μαύρο μακρύ σακάκι και το

βράδυ με μία σειρά από πέρλες μετατρεπόταν σε έργο τέχνης που σαγήνευε!

Όλη αυτή η ιδέα έπρεπε να ολοκληρωθεί και με το κατάλληλο άρωμα. Ο Έρνεστ

Μπο διάσημος αρωματοποιός της εποχής μου με βοήθησε και τελικά το δείγμα στο

μπουκάλι πέντε έγινε το δικό μου άρωμα! Κοκό Σανέλ νούμερο πέντε! Πόσο

ευτυχισμένη ένιωθα!

Στο μέλλον δημιούργησα και άλλες επαναστατικές ιδέες όπως τα σακάκια τουίντ,

δίχρωμες γόβες, τσαντάκια με χρυσή αλυσίδα. Καθιερώθηκα και έκανα τον δικό μου

οίκο μόδας!! Κοκό σανέλ!! Όσοι με αμφισβητούσαν και με απέρριπταν τώρα με

παρακαλούσαν! Τα κατάφερα!

Εάν δημιουργούσα μόδα στην σημερινή εποχή αυτό που θα έλεγα στα κορίτσια

και τις γυναίκες είναι να μην ντρέπονται για το σώμα τους όποιο και αν είναι αυτό

γιατί τα κιλά δεν δημιουργούν στυλ αλλά το γούστο! Να μην ακολουθούν την μόδα αν

δεν τους αρέσει, να μάχονται μέχρι τέλους για τα όνειρά τους!

Α ναι!!! και το σημαντικότερο μην ξεχάσω!! H ομορφιά ξεκινάει από την στιγμή που

αποφασίζουμε να είμαστε ο εαυτός μας

Ελένη Περρίκου