«Μόνο καλοκαίρια» (εκδόσεις Ελκυστής). Ένα κοινωνικό και ιστορικό μυθιστόρημα.
Η υπόθεση εξελίσσεται σε τέσσερα καλοκαίρια του Μεσοπολέμου, μια χρονική περίοδο κατά την οποία όλη η Ευρώπη διασκεδάζει το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο που η Μεγάλη Ύφεση θα απλωθεί σιωπηλά και θα οδηγήσει σε έναν νέο, ακόμα πιο καταστροφικό πόλεμο.
Τέσσερα καλοκαίρια, λοιπόν, μα όχι τυχαία καλοκαίρια. Από το 1929 μέχρι το 1932. Από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης που θα αποτελέσει το έναυσμα της εξάπλωσης της οικονομικής κρίσης στη Γηραιά Ήπειρο μέχρι την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας επί Βενιζέλου. Μια κρίση που θα επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων. Και του Αγησίλαου, του πολιτικού μηχανικού που η οικογένειά του κατατρεγμένη από τους Βούλγαρους, με τον πατέρα του κρεμασμένο έξω από το τυπογραφείο τους στη Φιλιππούπολη, θα διαφύγει στη Γαλλία και ο ίδιος θα έχει την τύχη να σπουδάσει στο Nancy μηχανικός. Ο Αγησίλαος που θα αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην Ελλάδα, την χειρότερη για τη χώρα εποχή. Λίγο πριν την οικονομική της κατάρρευση.
Μα υπάρχει και η Σόνια. Η Σόνια που έχασε τον άνδρα της στην ισπανική γρίπη του 1919, όταν, εκείνος, έχοντας επιβιβαστεί στο ατμόπλοιο για την Κωνσταντινούπολη, κολλάει τον καταραμένο ιό της ισπανικής γρίπης που θα του στερήσει τη ζωή. Έκτοτε, μόνο η φίλη της η Λουίζα, το alter ego της, η αδελφή του Αγησίλαου, είναι εκείνη που την παρασύρει να βγει έξω από το σπίτι της για να διατηρήσει τις κοινωνικές της επαφές. Από τη μοιραία πρόσκληση στη Γαλλική Πρεσβεία έως τα κοινωνικά σουαρέ όπου παίζουν τα «μικρά χαρτιά».
Η συνάντηση του Αγησίλαου και της Σόνιας θα είναι μοιραία. Όχι, δεν θα είναι ο παθιασμένος έρωτας. Θα είναι το χέρι που θα την τραβήξει να βγει στη ζωή. Θα είναι ο άνθρωπος που θα της χαρίσει μια φωτογραφική μηχανή για να αποτυπώνει τον κόσμο και να τον αναλύει στις σύντομες σημειώσεις της που συνοδεύουν την κάθε φωτογραφία της. Και η Σόνια αναζητάει να αποτυπώσει τη θέση της γυναίκας στην εποχή της. Από τις παραλίες της Νορμανδίας όπου απελευθερωμένες οι γυναίκες, με τα μαγιό τους, το κοντό μαλλί τους, το τσιγάρο τους, αποτελούν την επιτομή της χαράς της ζωής μέχρι τις προσφυγοπούλες έξω από το Δημοτικό Θέατρο που παίζουν σαντούρι για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Μα και τις ιερόδουλες στη Μπούγια, απέναντι από τον ρωσικό ναύσταθμο του Πόρου, πάνω στις οποίες οι ναύτες ξεσπούν τις ορμές τους.
Ένα μυθιστόρημα που κινείται μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας και που αποτυπώνει την εποχή. Η Σόνια θα έχει την τύχη να βρει τον άνθρωπο εκείνο που όχι μόνο θα την βγάλει έξω από το σπίτι της, αλλά θα την κάνει να περιηγηθεί με μια εναλλακτική ματιά από την Ονφλέρ της Νορμανδίας όπου οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι στήνουν τα καβαλέτα τους μέχρι το Καμπούρ, το μυθικό Μπαλμπέκ του συγγραφέα του εμβληματικού «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» Μαρσέλ Προυστ. Από το μεταπολεμικό Παρίσι μέχρι το Ναύπλιο, την Ύδρα, τον Πόρο, τα κοσμικά Μέθανα, την Κηφισιά και το Κεφαλάρι, αλλά και το Φάληρο… Αλλά πάντα με την εναλλακτική ματιά του Αγησίλαου και το φωτογραφικό αποτύπωμα της Σόνιας.
Μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή.
Βιογραφικό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιό σου