Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μόνο καλοκαίρια παρουσίαση βιβλίου από τη Νέλλη Σπαθάρη

«Μόνο καλοκαίρια» (εκδόσεις Ελκυστής). Ένα κοινωνικό και ιστορικό μυθιστόρημα.

Η υπόθεση εξελίσσεται σε τέσσερα καλοκαίρια του Μεσοπολέμου, μια χρονική περίοδο κατά την οποία όλη η Ευρώπη διασκεδάζει το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο που η Μεγάλη Ύφεση θα απλωθεί σιωπηλά και θα οδηγήσει σε έναν νέο, ακόμα πιο καταστροφικό πόλεμο.

Τέσσερα καλοκαίρια, λοιπόν, μα όχι τυχαία καλοκαίρια. Από το 1929 μέχρι το 1932. Από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης που θα αποτελέσει το έναυσμα της εξάπλωσης της οικονομικής κρίσης στη Γηραιά Ήπειρο μέχρι την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας επί Βενιζέλου. Μια κρίση που θα επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων. Και του Αγησίλαου, του πολιτικού μηχανικού που η οικογένειά του κατατρεγμένη από τους Βούλγαρους, με τον πατέρα του κρεμασμένο έξω από το τυπογραφείο τους στη Φιλιππούπολη, θα διαφύγει στη Γαλλία και ο ίδιος θα έχει την τύχη να σπουδάσει στο Nancy μηχανικός. Ο Αγησίλαος που θα αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην Ελλάδα, την χειρότερη για τη χώρα εποχή. Λίγο πριν την οικονομική της κατάρρευση.

Μα υπάρχει και η Σόνια. Η Σόνια που έχασε τον άνδρα της στην ισπανική γρίπη του 1919, όταν, εκείνος, έχοντας επιβιβαστεί στο ατμόπλοιο για την Κωνσταντινούπολη, κολλάει τον καταραμένο ιό της ισπανικής γρίπης που θα του στερήσει τη ζωή. Έκτοτε, μόνο η φίλη της η Λουίζα, το alter ego της, η αδελφή του Αγησίλαου, είναι εκείνη που την παρασύρει να βγει έξω από το σπίτι της για να διατηρήσει τις κοινωνικές της επαφές. Από τη μοιραία πρόσκληση στη Γαλλική Πρεσβεία έως τα κοινωνικά σουαρέ όπου παίζουν τα «μικρά χαρτιά».

Η συνάντηση του Αγησίλαου και της Σόνιας θα είναι μοιραία. Όχι, δεν θα είναι ο παθιασμένος έρωτας. Θα είναι το χέρι που θα την τραβήξει να βγει στη ζωή. Θα είναι ο άνθρωπος που θα της χαρίσει μια φωτογραφική μηχανή για να αποτυπώνει τον κόσμο και να τον αναλύει στις σύντομες σημειώσεις της που συνοδεύουν την κάθε φωτογραφία της. Και η Σόνια αναζητάει να αποτυπώσει τη θέση της γυναίκας στην εποχή της. Από τις παραλίες της Νορμανδίας όπου απελευθερωμένες οι γυναίκες, με τα μαγιό τους, το κοντό μαλλί τους, το τσιγάρο τους, αποτελούν την επιτομή της χαράς της ζωής μέχρι τις προσφυγοπούλες έξω από το Δημοτικό Θέατρο που παίζουν σαντούρι για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Μα και τις ιερόδουλες στη Μπούγια, απέναντι από τον ρωσικό ναύσταθμο του Πόρου, πάνω στις οποίες οι ναύτες ξεσπούν τις ορμές τους.

Ένα μυθιστόρημα που κινείται μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας και που αποτυπώνει την εποχή. Η Σόνια θα έχει την τύχη να βρει τον άνθρωπο εκείνο που όχι μόνο θα την βγάλει έξω από το σπίτι της, αλλά θα την κάνει να περιηγηθεί με μια εναλλακτική ματιά από την Ονφλέρ της Νορμανδίας όπου οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι στήνουν τα καβαλέτα τους μέχρι το Καμπούρ, το μυθικό Μπαλμπέκ του συγγραφέα του εμβληματικού «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» Μαρσέλ Προυστ. Από το μεταπολεμικό Παρίσι μέχρι το Ναύπλιο, την Ύδρα, τον Πόρο, τα κοσμικά Μέθανα, την Κηφισιά και το Κεφαλάρι, αλλά και το Φάληρο… Αλλά πάντα με την εναλλακτική ματιά του Αγησίλαου και το φωτογραφικό αποτύπωμα της Σόνιας.

Μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή.


Βιογραφικό

Η Νέλλη Σπαθάρη είναι πτυχιούχος της Ελληνικής και της Γαλλικής Φιλολογίας, ενώ εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στον τομέα της Λαογραφίας (Οι αγγειοπλάστες της Σίφνου. Κοινωνική συγκρότηση, παραγωγή, μετακινήσεις, εκδ. Αρσενίδη, 1992). Συνέχισε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στους τομείς της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας. Η μελέτη της Η Λαογραφία της Ανατολικής Θράκης μέσα από τις αφηγήσεις των προσφύγων. Ιστορική και κοινωνική προσέγγιση (εκδόσεις Ελκυστής, 2023/ α΄ έκδοση Α. Α. Λιβάνη, 1997) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Δίδαξε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα συγγραφής του τρίτομου διδακτικού εγχειριδίου της Θεματικής Ενότητας Ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός Βίος των Ελλήνων. Οι νεότεροι χρόνοι ΙΙ, (ΕΑΠ, 2002). Παράλληλα ανέλαβε να συντάξει για την ίδια Θεματική Ενότητα το Ανθολόγιο Δοκιμίων για το Δημόσιο και Ιδιωτικό Βίο στην Ελλάδα (19ος-20ός αιώνας), (ΕΑΠ, 2008).
Συνέγραψε το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας με θέμα Αισθητική Εκπαίδευση και Αγωγή (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, 2000).
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελκυστής τα μυθιστορήματά της Amor Fati και Μόνο καλοκαίρια, τα διηγήματα Γυναίκα σημαίνει πόνος καθώς και οι βραβευμένες νουβέλες της Στην Ύδρα αέναα θα επιστρέφεις (βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών) και Στάκα καρδιά μου, η αγγλική μετάφραση Hydra in my heart (βραβείο Ομίλου UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος) και Το Νησί και ο Πέρα Κόσμος.

Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση από τη γαλλική γλώσσα κειμένων Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, καθώς και παιδικών βιβλίων.


 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ήρα Παπαποστόλου, Συγγραφέας και Ιστορικός Τέχνης

Με την Ήρα έχω τη χαρά να τη γνωρίζω από την περίοδο των σχολικών μας χρόνων. Στο ενδιάμεσο χαθήκαμε όπως γίνεται συνήθως με τους περισσότερους συμμαθητές. Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν ξανά κατά την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών τον Οκτώβρη του 2023. Αν και σε αντίπαλες παρατάξεις, η χαρά μου ήταν μεγάλη που την συνάντησα ξανά, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, γνωρίζοντας ότι ασχολείται επαγγελματικά πλέον με την συγγραφή και γενικότερα την τέχνη ως επαγγελματίας ιστορικός τέχνης. Συνέπεσε με την δική μου ενασχόληση και αγάπη τα τελευταία χρόνια για την συγγραφή αλλά την διόρθωση και λογοτεχνική επιμέλεια. Τα κοινά ενδιαφέροντά μας πολλά, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση, σκέφτηκα, αυτή την φορά να χαθούμε. Την προσέγγισα και ανταποκρίθηκε με χαρά, συζητήσαμε πάρα πολλά μετά από τόσα χρόνια αλλά και για αυτά που η κάθε μία θέλει να κάνει με κοινό παρονομαστή την τέχνη.       Θα σας παρουσιάσω την Ήρα Παπαποστόλου, αν και πολλοί από εσάς μπορεί ήδη να την γ...

Σαν απολογία - Από τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο

Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο καθώς κάθε μήνα βλέπαμε μία τουλάχιστον παράσταση. Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου.  Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή....

Ταξίδι στην Κεράλα της Ινδίας για ένα γάμο της Ευτυχίας Σταματέλου

Ξυπνώ από το θόρυβο του ανεμιστήρα, οι άλλες κοιμούνται ακόμα. Ανοίγω την πόρτα της καλύβας που βγάζει στο ταρατσάκι, η καλύβα αναφερόταν στην πρόσκληση ως fisherman villa και η στιγμή δικαιώνει το όνομα. Με χτυπάει στη μούρη 40 βαθμών ζέστη τροπική και αφόρητη υγρασία, το ταρατσάκι είναι στερεωμένο με καλάμια μέσα στη λιμνοθάλασσα. Εδώ τα λένε backwaters, δηλαδή κανάλια, είναι νερά εντός ζούγκλας, αληθινής ζούγκλας, αυτή είναι η διαμονή μας. Αργά νωχελικά, όπως όλα εδώ (βρισκόμαστε κοντά στη γραμμή του ισημερινού), πλησιάζει μια πιρόγα με ψαρά που φοράει, όπως όλοι οι άντρες στην Κεράλα, τυλιγμένη λινή πετσέτα στη μέση και από πάνω ευρωπαϊκό πουκαμισάκι. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει βρακί από κάτω και τον παρακαλώ να κοντοσταθεί να φωτογραφίσω. Το βλέμμα μου γυρίζει περιφερειακά της λιμνοθάλασσας. Έτσι θα όριζα τη λέξη ησυχία, τα νερά είναι ακίνητα, τριγύρω βλάστηση τροπική, πανύψηλα φοινικόδεντρα και μπανανιές, βοκαμβίλιες, μανόλιες και το τοπικό τους δέντρο jackfruit (artocarpus heteroph...