Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο καθώς κάθε μήνα βλέπαμε μία τουλάχιστον παράσταση. Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου. Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή....
Η γραφή στην καθημερινότητα, απόψεις και ιστορίες